Devlet İstençtir; daha belirli olarak, Hakkın ve Özgürlüğün edimselleşmesi olarak ussal evrensel İstençtir. Tinin her zaman — bütün bir Tarih boyunca — eyleminde bilinçsiz olarak ortaya koyduğu bu çıkarsamanın bilincini Rousseau'ya borçluyuz. Devletin özünde Evrensel Ussal İstenç olduğu, böylece insanın politik varoluşu üzerinde Egemen olanın insanın kendisi olduğu gerçeğinin bilinci Tarihin modern evreye, Tinin tüm gizilliğini sınırsızca açındırma sürecine girişinin bilincidir. Devletin gerçeği konusunda yalınzca yönetilenler değil, ama yönetenler de bilinçsizdir. Bu düzeye dek, Devletin tarihsel biçimleri açısından aldatılan insanlık onu aldatan egemen güçler ile eşit ölçüde sorumludur.

Her kültür Devletini kendi tini ile uyum içinde kurar — ve onun eyleminde kendi törel karakterini sergiler. Her tikel Devlet eğer gerçekten bir Devlet ise, ne olursa olsun Devlet adını taşımaya şu ya da bu ölçüde yaraşır bir varoluş ise, Devlet Kavramını şu ya da bu ölçüde edimselleştirdiği için, realitesini idealitede bulduğu için Devlettir. Tikel bir Devletten Devlet olma belirlenimini, bu soyut evrenseli çektiğimiz zaman geriye kalanın ne olduğunu söyleyemeyiz.

Reichstag Kubbesinin altı. Kubbe Reichstag'a birleşik Alman Parlamentosunun saydam hükümetini simgelemek için eklendi.

“... yalnızca yasaya boyun eğen İstenç özgürdür, çünkü onda kendi kendisine boyun eğer, kendi kendisindedir ve özgürdür” (Hegel, Tarih Felsefesi, s. 36).

Modern Devlet özgür Yurttaşın özbilinçli İstencidir.

Devletin özsel olarak Güç olarak, giderek Şiddet olarak görülmesi evrensel ussal İstence katılmayan, evrensel İstenci kendine yabancı, onun dışında ve üstünde gören bilince özgüdür. Bu bilinç özgür değildir, çünkü Devlet ussal Özgürlüktür. Eğer Devlet bir tiranlık ise, böyle Devletin kendisi evrensel ussal İstençten yoksun bir halkın politik yazgısıdır.

Modern Yurttaş Kavramı Devletin yalnızca uyruğu olmayı imlemez. Yalnızca yabancı bir İstencin yasalarına boyun eğmeyi imlemez. Tersine, Modern Yurttaş Kavramı İstenç Özgürlüğünün bilincinde olarak Yasasını kendisi yapan ve böylece onda kendisine, kendi ussallığına boyun eğen özgür bireyi anlatır. Reel ya da belirli Devletin kavrama uygun olarak Özgürlük, Türe, Hak belirlenimlerini edimselleştirme derecesi Yurttaşların bu kavramları kendi bilinçlerinde edimselleştirme, Yurttaş olma düzeylerine bağlıdır.

İnsan varoluşunun törel biçimi yalnızca Gelişme ve Gerçekleşme isteyen ve bunu yalnızca kendi gizilliği yoluyla yapan İnsan Doğası tarafından belirlenir. Törellik bireylerin birbirleri ile ilişkilerinin bir dizgesi olarak İstenç kavramının edimselleşmesidir. Bu edimselleşmenin biçiminde önemli olan şey onda Hak, Türe, Özgürlük kavramlarının ne düzeye dek gerçek açınımlarına ulaştıkları ve kendilerine daha öte açınım için özgürlük tanıyıp tanımadıklarıdır. Tinin Özgürlüğü geçici hiçbir yönetimin, sınıfın, yetkenin vb. denetiminde değildir, çünkü Tinin tarihsel gelişiminde tüm tikel Güç belirlenimleri geçicidir. Tarihsel Törellik biçimleri tam bu akışkanlıklarından ötürü her durumda Hak, Türe, Özgürlük kavramlarının sonlu, yetersiz edimselleşmeleridir ve Usun gerçek öz-belirlenimine karşılık düşmedikleri düzeye dek yine Usun kendisi tarafından ortadan kaldırılırlar. İnsan Doğası sonlu belirlenimlerinde durup kalamayacak bir gelişme dürtüsü, en iç özünde Usun kendini sınırsızca açındırma gücüdür.

İnsan özgür doğar, ve her yerde zincire vurulmuştur.

L’homme est né libre, et partout il est dans les fers.

Devlet Tindir, daha belirli olarak İstenç ve Bilinçtir. Tıpkı Hakkın pozitf tüzeden daha çoğu olması gibi, Devlet de onun belirli biçimlerini temsil eden tikel Devletlerden, onlarda özetlenen halk İstençlerinden daha çoğudur. Modern Devlet Kavramı Yurttaş Özgürlüğünün anlatımı olduğu ölçüde Özgürlük Bilincindeki gelişmenin bir anlatımıdır, ve tüm ön-modern tarihsel devletlerden kendini bu Özgürlük İstenci ile birlikte geliştirmesinde ayrılır. Modern Devlet ön-modern İmparatorluklar gibi sınırlı bir büyümeye belirlenmiş değildir. İmparatorlukta Devlet ulusların boyuneğmeleri üzerine, Özgürlüklerinin bilinçsizliği üzerine dayanır. Devlet onların değildir, ve Yönetenler ve Yönetilenler ayrımı yalnızca ve yalnızca bu evrede ayrılırlar, ve o zaman ancak Devletin türeli olması onların boyun eğmelerini gönüllü yapan etmendir.

Devleti bireyin üstünde ve üzerinde baskıcı bir egemen güç olarak görmemek ve onu kendi İstencinin anlatımı yapmak Özgürlük bilincine özgüdür.

Özgür Yurttaş Toplumunda Devlet Yurttaş istencinin değil, ama Yurttaş İstenci Devlet İstencinin belirleyicisidir. Modern Devlet Özgürlük İstencindeki gelişme ile birilkte gelişir ve alacağı ussal biçimin sınırını ancak Özgürlüğün sınırı belirleyebilir.

§ 258

Wenn der Staat mit der bürgerlichen Gesellschaft verwechselt und seine Bestimmung in die Sicherheit und den Schutz des Eigentums und der persönlichen Freiheit gesetzt wird, so ist das Interesse der Einzelnen als solcher der letzte Zweck, zu welchem sie vereinigt sind, und es folgt hieraus ebenso, daß es etwas Beliebiges ist, Mitglied des Staates zu sein.
...
— Das andere Gegenteil von dem Gedanken, den Staat in der Erkenntnis als ein für sich Vernünftiges zufassen, ist, die Äußerlichkeit der Erscheinung, der Zufälligkeit der Not, der Schutzbedürftigkeit, der Stärke, des Reichtums usf. nicht als Momente der historischen Entwicklung, sondern für die Substanz des Staates zu nehmen.

‘Öyle bir birleşme biçimi bulunmalıdır ki, tüm ortak kuvvetle her bir üyenin kişisini ve mallarını savunacak ve koruyacak, ve onda her biri kendini herkes ile birleştirirken gene de yalnızca kendine boyun eğebilecek ve önceki gibi özgür kalabilecektir.’ Toplumsal Sözleşmenin çözüm sağladığı temel sorun budur.

Eğer o zaman toplumsal bağıttan özsel olmayanı bir yana atarsak, kendini şu terimlere indirgediğini buluruz: ‘Her birimiz kişiliğini ve tüm gücünü ortaklaşa genel istencin yüksek yönetimi altına koyar; ve kitle olarak her bir üyeyi bütünün bölünmez bir parçası olarak kabul ederiz.’

Sözleşmeye giren herkesin bireysel kişiliğinin yerine, bu birleşme edimi hemen ahlaksal ve ortaklaşa bir yapı üretir ki, meclisteki oy sayısı kadar üyeden oluşur, ve bu edimden birliğini, ortak benliğini, yaşam ve istencini kazanır. Tüm başka kişilerin birliği yoluyla oluşturulan bu kamusal kişi önceleri Site adını alırdı ve şimdi Cumhuriyet ya da politik bütün adını alır; üyeleri tarafından edilgin iken Devlet olarak, etkin iken Egemen olarak, ve benzerleri ile karşılaştırıldığında Güç olarak adlandırılır. Onda birleşmiş olanlar ortaklaşa Halk adını alırlar; tekil olarak alındıklarında onlara egemen yetkeye katılan bireyler olarak Yurttaşlar, ve Devletin yasaları altında görüldüklerinde Uyruklar denir. Ama bu terimler sık sık karıştırılır ve birbirleri yerine alınırlar; sağınlık ile kullanıldıkları zaman nasıl ayırdedileceklerini bilmek yeterlidir.

Si donc on écarte du pacte social ce qui n’est pas de son essence, on trouvera qu’il se réduit aux termes suivants: Chacun de nous met en commun sa personne et toute sa puissance sous la suprême direction de la volonté générale; et nous recevons en corps chaque membre comme partie indivisible du tout.

A l’instant, au lieu de la personne particulière de chaque contractant, cet acte d’association produit un corps moral et collectif composé d’autant de membres que l’assemblée a de voix, lequel reçoit de ce même acte son unité, son moi commun, sa vie et sa volonté. Cette personne publique qui se forme ainsi par l’union de toutes les autres prenait autrefois le nom de Cité, et prend maintenant celui de République ou de corps politique, lequel est appelé par ses membres Etat quand il est passif, Souverain quand il est actif, Puissance en le comparant à ses semblables. A l’égard des associés ils prennent collectivement le nom de Peuple, et s’appellent en particulier citoyens comme participants à l’autorité souveraine, et sujets comme soumis aux lois de l’Etat. Mais ces termes se confondent souvent et se prennent l’un pour l’autre; il suffit de les savoir distinguer quand ils sont employés dans toute leur précision.

Devlet Bir Sözleşme Değildir

Devlet Yurttaşın onu üstlenip üstlenmemede özgür olduğu bir Sözleşme olamaz, çünkü Hakka, Özgürlüğe, Yasaya karşı ilgisiz olabilme, onu kabul ya da red edebilme gibi bir seçme özgürlüğü Yurttaş kavramının belirlenimine aykırıdır.

Sözleşmede kapsanan koşullar ve daha başka belirlenimler bireysel özence bağlıdır, şu ya da bu biçimlerde olabilirler. Ama Devlet İstenci ve Yurttaşın İstenci öylesine birdir ki, Yurttaş ve Devlet sözleşmesi ancak Yurttaşın kendi kendisi ile bir sözleşmesi olabilir. Yurttaş ancak Devlet olduğu düzeye dek Yurttaştır.

Devlet kavramının içeriğini bir sözleşmede olduğu gibi öznel belirlenimlerle doldurmak — İdeolojilerin her birinin kendine göre yapmayı istediği gibi — Devlet Kavramının kendisinin nesnelliğini, İstenç Özgürlüğünü tanımamaya bağlıdır. Jacobinler, Bolşevikler, Naziler böyle birşeyi başarmış, Devleti kendi öznel moral ölçünleri ile uyum içinde örgütlemişlerdir. Ama ortaya çıkan örgütlenmeler her durumda Devlet kavramı ile bağdaşmayan ve gerçekte birer Devlet bile olmayan tiranlıklar olmuştur.

Birey insanlık için iyi şeyler düşünebilir. İnsanlığı kurtarmayı da isteyebilir. Ama düşünebileceği ve isteyebileceği en iyi şey onu kendi Özgürlüğüne doğru gelişmesi içinde özgür bırakmaktır. Süreç ancak özgürlüğü içinde kendine uygun ussal ve nesnel biçimleri bulacak ve onları üstlenecektir. Bireysel öznel duyuncun ve istencin Kendiliğindenlik dediği şeye karşı kendi özencini ileri sürmesi, Evrensel İstencin onun kendi tikel İstencinin biçimini almasını istemesi kendisinin Özgürlük bilincinden yoksun olduğunu gösterir ve ve bu Özgürlüksüzlük kendini Zor ve Şiddet yöntemlerinde anlatır.

‘‘Devlet bir sanat yapıtı değildir; dünyada, ama böylelikle özencin, olumsallığın ve yanılgının alanında durur’’ (§ 258, Ek).

§ 258

§ 258

Felsefi irdeleme yalnızca bunlarda [tarihsel fenomenlerde] içsel olanla, yalnızca düşünülen Kavram ile ilgilenir. Bu kavram [Devlet kavramı] üzerine araştırma açısından Rousseau’nun değeri yalnızca biçimine göre değil (örneğin toplumsal-içgüdü ya da tanrısal yetke gibi birşey), ama içeriğe göre de Düşünce olan, aslında Düşünmenin kendisi olan bir ilkeyi, yani İstenci Devletin ilkesi olarak saptamış olmasında yatar. Ama Rousseau (daha sonra Fichte’nin de yaptığı gibi) istenci salt bireysel istencin belirli biçiminde aldığı ve evrensel istenci istencin kendinde ve kendi için ussal yanı olarak değil ama yalnızca bilinçli istenç olarak bu bireysel istençten ortaya çıkan ortak yan olarak gördüğü için, bireylerin Devletteki birliğini bir sözleşmeye indirger ki, böylelikle onların özençlerini, görüşlerini ve keyfi olarak verilen kesin onaylarını temel alır, ve bunu kendinde ve kendi için olan tanrısal öğeyi ve onun saltık yetke ve görkemini yokeden soyut Anlağın daha öte vargıları izler. Bu nedenle, gücü ele geçirdiklerinde, bu soyutlamalar bir yandan bildiğimiz kadarıyla insan soyunun tarihinde ilk kez büyük bir edimsel devletin anayasasının kalıcı ve verili olan herşeyle birlikte devrilmesi ve bundan sonra ona salt sanılarında ussal olanı temel yapmayı isteyenlerin düşünceleri yoluyla tepeden tırnağa yeniden kurulması gibi muazzam bir görüntü yaratmışlardır; öte yandan, ortada yalnızca İdeasız soyutlamalar bulunduğu için, bunlar [o Jacobenci] girişimi korkunun ve en yılgının doruğuna çıkarmışlardır.

Ek. ... Devletin var olması Tanrının dünyadaki yürüyüşüdür,* ve zemini kendini İstenç olarak edimselleştiren Usun gücüdür. .... Devlet bir sanat yapıtı değildir; dünyada, ama böylelikle özencin, olumsallığın ve yanılgının alanında durur; kötü davranış onu pekçok yandan biçimsizleştirebilir. Ama en çirkin insan, bir suçlu, bir hasta ve kötürüm bile her zaman yaşayan bir insandır; olumlu olan, yaşam eksikliklere karşın sürer, ve burada ilgilendiğimiz şey bu olumlu yandır.

Zusatz. .. es ist der Gang Gottes in der Welt, daß der Staat ist, sein Grund ist die Gewalt der sich als Wille verwirklichenden Vernunft. ... Der Staat ist kein Kunstwerk, er steht in der Welt, somit in der Sphäre der Willkür, des Zufalls und des Irrtums; übles Benehmen kann ihn nach vielen Seiten defigurieren. Aber der häßlichste Mensch, der Verbrecher, ein Kranker und Krüppel ist immer noch ein lebender Mensch; das Affirmative, das Leben, besteht trotz des Mangels, und um dieses Affirmative ist es hier zu tun.

MODERN TEKERKLER
Tekerklerin Devletteki güçlerinin azalması, İstençlerinin küçülmesi zorunlu olarak boşluğun Halkın istenci tarafından doldurulması değildir. Devletin sözcüğün gerçek anlamında Halkın İstenci ya da Demokrasi olabilmesinin zemini bireyin Yurttaş olmanın istencini ve bilincini kazanmasıdır. Yurttaş kendi İstencini Yasa yapan insandır.

b. Bugünkü Prosaik Durumlar

b. Gegenwärtige prosaische Zustãnde

Birey törel Kimliğinin özsel yanını Devlette bulur. Yasal belirlenimi onun bütün bir törel varlığında en yüksek derecede ussal olan yandır ve herşeyden önce bu karakteriyle uygardır, özgürdür, İstenci saltık olarak kendisinine aittir. Birey politik Kimliğinde doğa durumunda yaşamaz ama uygarlık içinde kendini gerçek kendisi yapma Özgürlüğünü bulur. Devletin onun kendi tözüyle bu birliği nedeniyle Devleti ancak onun kendisi kadar özgür, uygar ve ussaldır.

Buna göre Devlet bireyin özencine bağlı ve ondan ayrılabileceği dışsal bir kurum, onun özgür seçimine bağlı bir olumsallık değildir. Ona karşı çıkması salt bir sanıdır ve Devletin evrenselliğinin bilincinden yoksun olduğu sürece karşı çıktığı şey onun da törel tözünü oluşturan Devlet değil, ama onun özenci ile bağdaşmayan tikel, belirli Devlettir.

Yurttaş Özgürlüğünün ne olduğunu daha önce belirtmiştim; Eşitlik ile anlaşılması gereken şey güç ve varsıllık derecelerinin herkes için saltık olarak aynı olması değil, ama gücün her tür şiddeti dışlaması ve her zaman konum ve yasa dolayısıyla uygulanmasıdır; ve, varsıllık açısından, hiçbir yurttaşın hiçbir zaman bir başkasını satın almaya yetecek denli varsıl, ve hiç birinin kendini satmak zorunda kalacak denli yoksul olmamasını anlamalıyız. Bu ise büyükler payına mallarda ve alacaklarda ılımlılık, ve küçükler payına açgözlülükte ve isteklerde ılımlılık imler.¹⁵

¹⁵Devlete tutarlık vermeyi mi istiyorsunuz? O zaman aşırı uçları olanaklı olduğu ölçüde birbirine yaklaştırın; ne varsıllara ne de yoksullara izin verin. Doğal olarak ayrılmaz olan bu iki sınıf ortak iyi için eşit ölçüde ölümcüldür; birinden tiranlığın dostları, ötekinden tiranlar gelir; kamu özgürlüğünün satılığa çıkarılışı her zaman bunların arasında olur; biri satın alır, öteki satar.

J’ai déjà dit ce que c’est que la liberté civile; à l’égard de l’égalité, il ne faut pas entendre par ce mot que les degrés de puissance et de richesse soient absolument les mêmes, mais que, quant à la puissance, elle soit au-dessous de toute violence et ne s’exerce jamais qu’en vertu du rang et des lois, et, quant à la richesse, que nul citoyen ne soit assez opulent pour en pouvoir acheter un autre, et nul assez pauvre pour être contraint de se vendre. Ce qui suppose du côté des grands modération de biens et de crédit, et du côté des petits, modération d’avarice et de convoitise.¹⁵

¹⁵Voulez-vous donc donner à l’Etat de la consistance? rapprochez les degrés extrêmes autant qu’il est possible: ne souffrez ni des gens opulents ni des gueux. Ces deux états, naturellement inséparables, sont également funestes au bien commun; de l’un sortent les fauteurs de la tyrannie et de l’autre les tyrans; c’est toujours entre eux que se fait le trafic de la liberté publique; l’un l’achète et l’autre la vend.

§ 258

Bütüncülcü Devlet törel yaşamın bütününün tek bir politik İstenç tarafından belirlenmesini anlatır. Özgürlüğün evrensel bastırılışı olarak görünür. Ama Özgürlüğün tersinmez olması ölçüsünde, bütüncülcülük ancak henüz Özgürlük bilincini kazanmamış kültürlerde olabilir, ve Nazizm deneyimi ve Almanya'nın bugün de Bağlaşık devletlerin denetiminde ve egemenliğinden yoksun olması modern Avrupa da bile Köleliğin henüz Özgürlük bilincine bir gözdağı olarak sürmekte olduğunu gösterir.

Totaliter devlet ancak İstenci olmayan, Hakkının bilincinde olmayan, Özgür olmayan erdemsiz bir halkın katlanması olanaklı bir boyuneğme kipidir. Onu yalnızca birkaç despotun gücü olarak görmemek gerekir. En kötü devlet bile eğer Devlet ise ancak uyrukların bilincinde öyledir.

Hobbes'un (1588-1679) Devlet kuramı baştan sona pozitiftir. Bu kuramda Devlet insanın düşmanı olan bir canavardır ("Leviathan"), ve bu algıdan türettiği Devtet kuramı gördüğü ve bir parçası olmaktan kaçınamayacağını düşündüğü yasasızlığın ötesine geçmez. Bellum omnium contra omnes, herkesin herkese karşı savaş durumu için politik çözüm olarak insanların bir sözleşme yoluyla her konuda karar verecek ve kendisinden hesap sorulamayacak bir Egemene boyun eğmeleri gerektiğini ileri sürer. Bu sözleşme yapılmadığı ya da sona erdiği zaman kaçınılmaz olarak iç savaştan ayrı olmayan olmayan bir 'doğa durumu'na düşülecektir.

Hobbes insanı tutkularından özgür olamayan ve her zaman onlar tarafından güdülen bir hayvan türü olarak görür. İnsan sürekli olarak öz-çıkar ve doyum peşinde koşmakta ve bunun geçiciliği nedeniyle her zaman baştan başlamaktadır. Bu "felsefe"ye göre İnsan moral bir varlık değildir, çünkü biricik ve karşı koyamadığı güdüsü öz-çıkardır. İnsana Özgürlüğü yadsımak onu kendi istenci ve duyuncu olan bir varlık olarak yadsımaktır. Bu ise insanın moral bir varlık olmadığı, Rousseau'nun yukarıda sözünü ettiği bir "hayvan sürüsü"ne ait olduğu vargısına götürür. Durumun bugün de böyle ve insanlığın bir hayvan sürülerinden oluşan bir kalabalık olduğunu ileri süren yazarlar vardır (örneğin aşağıdaki linkte olduğu gibi).

Hobbes'un bakış açısı bir sözleşme ilişkileri alanı olan ve böylece birincil olarak bir gereksinimler dizgesi, Ekonomi dediğimiz etkinliklerin bütününden başka birşey olmayan Toplumu Devlet ile karıştırır. Bir gereksinimler dizgesi olarak Toplumda insanlar arasındaki ilişki bir öz-çıkar ilişkisidir ve kişiler birbirleri için birer erek değil ama birer araçtır. Devleti Toplumsal Sözleşme üzerine dayandırma yanılgısı Rousseau'nun da Devlet kuramını boşa çıkaran etmendir.

GİRİŞ

INTRODUCTION

LEVIATHAN